De muziek is donker, bluesy, traag en in zekere zin monotoon. En tegelijk dwingend en onontkoombaar. Opzwepende echo’s van dub, blues, psychedelica, funk en zelfs artrock verweven zij naadloos met de muzikale traditie van Tuareg. Deze woestijn-rockers behoren tot dat nomadisch veetelersvolk. De band werd in 2006 in Tamanrasset, Algerije opgericht (dat ligt op zo’n 4.434 kilometer van Geleen). De bandleden komen uit diverse windrichtingen: Mali, Niger, Algerije en Frankrijk. En, ze brengen een nieuw album uit, Tamotaït. Eigenlijk, hebben wij de publieke album-release. How about that?!
Tamikrest betekent overigens ‘kruispunt’ in de taal van de Kel Tamasheq (aka Touaregs). De relaxte gitaarpartijen lijken eindeloos voort te gaan en roepen associaties op met de cadans van een onbezorgde toeristische woestijntocht op de rug van een kameel door de Sahara. Daar gaat een diepe frustratie achter schuil. Want Tamikrest zingt over het kortwieken van hun nomadische tradities, eerst door Westerse kolonisten en de laatste jaren door onderdrukking van de Toerag-minderheid. Dat doen ze consequent in hun eigen Berbertaal, het Tamashek, die langzaam maar zeker dreigt te verdwijnen. En zo staat Tamikrest, op een kruispunt tussen traditie in taal en cultuur en, vernieuwing op muzikaal gebied. Zadel op die kamelen!