“Ik rap niet, ik zing,” zegt Ikraaan beslist. Gemakshalve wordt het 21-jarige aanstormende talent tot de hiphopscene gerekend, maar dat is kort door de bocht. “Ik maak al muziek sinds mijn vijftiende. Aanvankelijk rapte ik, omdat ik toen helemaal in de ban was van (het Amerikaanse rapicoon, tz) Tupac Shakur. Maar ondertussen ben ik meer gaan zingen.” Haar kraakverse debuut-ep, Happy pill, is gevuld met vijf dromerige maar donkere liedjes die iets spannends doen met de bouwstenen van de r&b. “Ik noem het soultrap. Het klinkt als trap, maar dan veel trager. En het is prima geschikt om emotioneel diep te gaan.” noteert Bruzz.
Omdat ze haar bedwelmende soultrap in het Nederlands brengt, komt het des te harder binnen. De Mechelse Ikraaan (in het echte leven één a minder) bezingt haar demonen klinkt het. ‘In plaats van stoer te doen en drugs te promoten wil ik tonen dat het oké is om je slecht te voelen.’ In de Knack nog een quote: ‘Ik breek liever langzaam op mijn manier door dan dat ik de zoveelste hype word. Mijn fanbase is misschien klein, maar ze geven tenminste een fuck.’ Ja!
Ikraaan draagt haar hart op de tong. Raakt iedereen recht in het hart. Ons ook. Kunst dit? Dit is weer zo een act waarvan je later zegt die heb ìk al op Mama’s Pride gezien.